Hoofdstuk 47

==

Een tournedos met alles erop en eraan, dacht Phil achterdochtig toen Lou hem zijn eten bracht. Hij hoefde niet lang te wachten voordat hij hoorde waarom hem zo’n koningsmaal was voorgezet.

‘Ik heb vandaag mijn baan opgezegd,’ verklaarde Lou nadat hij zijn eerste hap had genomen.

Hij staarde haar aan alsof ze net uit een gesloten psychiatrische inrichting was ontsnapt en herhaalde op vlakke toon haar eigen woorden. ‘Je hebt vandaag je baan opgezegd.’

‘Ja, met onmiddellijke ingang,’ voegde ze eraan toe.

‘Met onmiddellijke ingang?’ echode hij.

Ze voelde de verleiding om die lange plaatsnaam in Wales te zeggen, om te zien of hij die ook zou herhalen. Dat deed ze vroeger altijd met Shirley Hamster als die haar pestte door alles wat ze zei na te apen. ‘Llanfairpwllgwyn gyllgogerychwryrn drobwlllantysilio gogogoch.’ Dan stond ze altijd met haar mond vol tanden.

‘Waarom in godsnaam?’ vroeg Phil geërgerd. Het was niet zo dat ze haar salaris nodig hadden, maar het was de zoveelste atypische actie van de nieuwe Lou, en die diende nader onderzocht te worden.

‘Omdat ik het vreselijk vond om daar te werken,’ antwoordde ze.

‘En waar wil je nu dan van leven?’

Dit schoot haar compleet in het verkeerde keelgat, dus mepte ze terug. ‘Van nu af aan reken ik een uurtarief als ik je boekhouding moet doen. Als ik je alle achterstallige uren in rekening breng, kan ik waarschijnlijk Microsoft kopen.’

Phil kon dit missen als kiespijn, vooral vandaag. Die ochtend had hij een brief van Sharon bij de post gevonden. De tweeling werd over een paar weken dertien, en ze had steeds hogere kosten, schreef ze, dus leek het haar redelijk dat hij van nu af aan voor hun verjaardagen en met Kerstmis vijfhonderd pond extra zou betalen. Voor hen samen, voegde ze eraan toe – alsof Phil haar dankbaar mocht zijn! Hij gebruikte zijn rekenmachine om uit te rekenen hoeveel hem dat de komende jaren extra zou gaan kosten. En toen hij thuiskwam, bleek dat Lou ook van zijn centen wilde profiteren, de parasiet.

‘Maar over acht weken gaat het café open, dus ik heb meer dan genoeg te doen.’

Phil hield op met kauwen, liet zijn bestek vallen en maakte een draaiende beweging met zijn vinger. ‘Ho effe, rewind. Café? Wat bedoel je, café?’

‘“Wat bedoel je, café?” Míjn café natuurlijk!’ zei Lou verbluft. ‘Ik heb je toch verteld dat ik samen met Deb een eigen zaak ging beginnen.’

‘Klets niet, Lou,’ zei Phil met een vreugdeloos lachje. ‘Je hebt geen geld, je hebt geen pand...’

‘Jawel. We hebben een pand en de financiering is rond. In augustus gaan we open, als er geen kink in de kabel komt.’

Phil kon zijn oren niet geloven. ‘Wacht eens even. Wanneer is dat allemaal gebeurd?’ vroeg hij op hoge toon.

‘Sinds die keer dat ik je ervan heb verteld,’ zei Lou.

‘Dat heb je allemaal achter mijn rug om gedaan?’

‘Helemaal niet!’ protesteerde Lou verontwaardigd. ‘Ik heb het je verteld. Je weet het misschien niet meer, maar je zei dat ik te stom was om een eigen zaak te beginnen, dus heb ik je verder niet lastiggevallen met de bijzonderheden.’

‘Dit kun je niet menen.’ Kwaad schoof Phil zijn bord weg. Het zoutvaatje viel om. Hij ging langzaam staan, alsof hij uit een trance kwam. ‘Ben jij wel goed bij je hoofd, Lou? Je moet naar een dokter.’ Hij tikte met een vinger tegen zijn slaap. ‘Je bent knettergek.’

‘Waar ga jij naartoe?’ vroeg Lou. Als Phil een tournedos liet staan, was hij echt uit zijn doen.

Hij gaf geen antwoord, griste zijn autosleutels van tafel en zijn jasje van een stoel en sloeg de deur met een knal achter zich dicht.

==

Nadat ze de tafel had afgeruimd, besloot Lou haar nieuwe bad uit te proberen, in de hoop dat ze een beetje tot rust zou komen, want ze was nog steeds van streek door de scène met Phil. Ze liet zich in een schuimbad zakken, maar de ervaring was niet half zo verrukkelijk als ze zich die de laatste paar maanden had voorgesteld; tot haar teleurstelling voelde het eigenlijk heel gewoon. Toch nam ze een glas wijn mee en de draadloze telefoon om berichten af te luisteren. Het eerste was van Keith Featherstone, die met zijn strooplikkerige stem vroeg of ze tevreden was over het werk en of ze de bruine envelop met zijn retourbedrag had gevonden. Toen informeerde hij luchtig of ze zijn offerte voor de eerste fase van het Casa Nostra-project al had bekeken.

Het tweede bericht was van Michelle. Ze deed alsof ze in tranen was, maar vertelde Lou op beheerste toon dat ze een harteloos kreng was en dat ze hoopte dat Lou een fijn leven zou hebben en dat dit het laatste bericht was dat ze ooit nog zou achterlaten. Het derde bericht was ook van Michelle, die zei dat Lou haar nooit meer moest bellen en dat ze hoopte dat ze geen leuk leven zou hebben en dat dit het laatste bericht was dat ze ooit nog zou achterlaten. Zonder te aarzelen wiste Lou alle drie de berichten. Toen belde ze Deb.

‘Hai,’ zei Deb. ‘Hoe was je dag?’

‘O, je weet wel, heel gewoon. Ik heb mijn baan opgezegd, ik word gestalkt door een vroegere vriendin die gek is geworden, Phil is de deur uit gestormd omdat hij dacht dat ik een grapje had gemaakt over ons café en er nu eindelijk achter is dat het echt gaat gebeuren, Keith Featherstone bestookt me met vragen over de eerste fase van Casa Nostra Europa...’

‘O, dus dan is er niets om over te praten,’ zei Deb lachend. ‘Je klinkt zo hol. Waar ben je?’

‘In mijn nieuwe bad van Keith Featherstone,’ zei Lou.

‘Ik hoop dat hij niet naast je ligt,’ zei Deb. Waar zou Phil naartoe gegaan zijn? Of liever: naar wie?

‘Dat heeft niemand ervoor over om werk van me te krijgen!’

‘Als je jezelf nog een keer omlaaghaalt kom ik naar je toe en verzuip ik je in dat nieuwe bad van je,’ zei Deb streng.

‘En hoe is het met jóú?’ vroeg Lou.

‘Prima. Maak je over mij maar geen zorgen. Vertel me liever hoe je dat geregeld hebt met je werk. Heb je dan geen opzegtermijn?’

Lou vertelde haar het hele verhaal.

‘Oké, je weet wat je te doen staat,’ zei Deb. ‘Bel Mrs. Serafinska. Doe het nu meteen. Ze vroeg me vanochtend nog of ik je haar nummer wel had gegeven. We kunnen het geld goed gebruiken. Je weet dat ik verliefd ben op die roze koelkast van Smeg.

‘Goed, ik zal haar bellen.’

‘Ze is met pensioen, dus ze voegt zich naar de dagen waarop jij kunt. Ze steekt af en toe haar hoofd om een hoek in de winkel, maar alleen omdat ze zich verveelt. O, trouwens, ik heb een te gek recept voor knapperige koekjes. Ze lijken me fantastisch met zelfgemaakt ijs.’

‘Jammie,’ zei Lou, die verrukkelijk ijs wel kon waarderen.

‘Bel haar alsjeblieft,’ smeekte Deb, die van Mrs. Serafinska hield alsof ze haar favoriete tante was.

‘Ik beloof het,’ zei Lou.

Zodra ze had neergelegd belde ze Gladys Serafinska. Ze maakten meteen voor de volgende dag een afspraak.